Plastične materije, rabljeni pneumatici i gumeni otpadi predstavljaju ozbiljan problem svugde na svetu. Zbog sve veće potrošnje plastičnih materijala i automobilizma u svim zemljama, u svim evropskim državama dolazi do neprestanog porasta proizvodnje plastičnih materija, proizvodnje i uvoza pneumatika pa i do povećanja količine otpada ovih vrsta. Radi se o otpadima koji nisu biološki razgradivi! Na primer, na 10.000.000 stanovnika ima otprilike 80 hiljada tona pneumatika godišnje. To je količina koja može pokriti energetske potrebe grada sa oko 400 hiljada stanovnika. Produkt termičke razgradnje plastičnih materija i/ili pneumatika jesu dve energetske faze, gasovita i tečna. Kruta faza zastupljena je u obliku ugljenika koji može da bude iskorišćen na nekoliko raznih načina, i u slučaju pneumatika krutu fazu predstavlja čelični otpad koji je sastavni deo ovih pneumatika.
Gas i ulje se onda dalje prerađuju. Gas prolazi kroz postupak čišćenja i zatim se odvodi u gasni kolektor ili se spaljuje u generatorima ili kogeneratorima za proizvodnju električne energije. Određeni deo gasa koristi se za zagrejavanje retorte čime dolazi do izravnanja energetske bilance samog procesa – endotermne reakcije. Proizvedeno ulje se obrađuje postupkom frakcione destilacije, uz nastanak raznih vrsta ulja, od ekstra lakog loživog ulja do takozvanog prerađenog mazuta. Isto kao kod gasovite faze, ovi produkti nalaze raznu primenu – primarno se koriste za proizvodnju električne i toplotne energije. Količina prerađenih plastičnih materija i pneumatika svakodnevno zavisi od veličine postrojenja, i kreće se u rasponu od 5 do 216 tona dnevno, s time da se ne radi o samo jednom segmentu tehnoloških postrojenja (jednoj retorti), već može da se radi o više segmenata, dakle postrojenje može da bude priključeno kaskadno.
Hemijski sastav gasovite i tečne faze zavisi od nekoliko faktora. Efikasnost plastičnih materija i pneumatika je oko 75%. Tehnologija je prikladna za zbrinjavanje otpada, a posebno za ekološko zbrinjavanje plastičnih materija i pneumatika odloženih na deponijama ili auto-deponijama, sa sadržajem od (prosečno) 2% gume, 9% plastičnih materija, pneumatika, rabljenog motornog ulja, kao i čeličnog otpada koji predstavlja veoma traženu sirovinu za metaluršku industriju. Procenjuje se da u razvijenim industrijskim zemljama treba da se zbrine oko 15 miliona tona rabljenih pneumatika. Na primer, samo u Češkoj republici se godišnje proizvodi oko 70.000 tona „novih“ rabljenih pneumatika, s time da se ova količina svake godine povećava za oko 4%, a naši tehnološki postupci od svakih 10 tona rabljenih pneumatik generišu 70 barela nafte.
