Τα πλαστικά, τα μεταχειρισμένα ελαστικά και τα λαστιχένια απόβλητα είναι σοβαρό πρόβλημα σε όλον τον κόσμο. Ως αποτέλεσμα των συνεχώς αυξημένης κατανάλωσης των πλαστικών και της αναπτυσσόμενης αυτοκίνησης σε όλες τις κοινότητες, συμβαίνει σε όλες τις Ευρωπαϊκές χώρες ετήσια αύξηση της κατασκευής πλαστικών, παραγωγή και εισαγωγή ελαστικών και επίσης αύξηση αποβλήτων των εμπορευμάτων αυτών. πρόκειται για απόβλητα, τα οποία δεν είναι βιοδιασπώμενα! Για παράδειγμα σε 10 000 000 κατοίκους αντιστοιχούν περίπου 80 χιλ. τόνοι ελαστικών ετήσια, ώστε θα ήταν αρκετή ενέργεια να καλύψει μια πόλη με πληθυσμό περίπου 400 χιλ.. Προϊόν της θερμικής αποσύνθεσης των πλαστικών και/ή των ελαστικών είναι δυο ενεργητικά κλάσματα δηλ. το αέριο και το υγρό. Η στερεά φάση αντιπροσωπεύεται με μορφή του άνθρακα, ο οποίος μπορεί να χρησιμοποιηθεί με διάφορους τρόπους και σε συνέχεια στην περίπτωση των ελαστικών με απορρίμματα σιδήρου που αποτελούν μέρος των ελαστικών.
Το αέριο και το λάδι σε συνέχεια επεξεργάζονται. Το αέριο καθαρίζεται και σε συνέχεια συλλέγεται σε δεξαμενή αερίου ή άμεσα καίγεται σε παραγωγούς ηλεκτρικής ενέργειας ή σε μονάδες συμπαραγωγής. Τμήμα του αερίου χρησιμοποιείται για τη θέρμανση του αποκαστήρα, που εξισορροπεί το ενεργητικό ισοζύγιο της ίδιας διαδικασίας, η οποία είναι ενδοθερμική. Το λάδι που προκύπτει διέπεται με κλασματική απόσταξη και έξοδος είναι διάφορα είδη ελαφρού καυσίμου λαδιού έως του τροποποιημένου μαζούτ. Όπως στο αέριο στάδιο, αυτά τα στοιχεία έχουν πολλές εφαρμογές, κυρίως όμως προορίζονται για την παραγωγή ηλεκτρικής και θερμικής ενέργειας. Η ποσότητα των επεξεργασμένων πλαστικών και ελαστικών ημερησίως εξαρτάται από το μέγεθος του ίδιου εξοπλισμού και κυμαίνεται από 5 έως 216 τόνους την ημέρα, με το ότι δεν πρόκειται για ένα τμήμα της τεχνολογίας (έναν αποκαστήρα), αλλά ίσως να είναι και περισσότερα τμήματα, ο εξοπλισμός μπορεί να συμμετέχει ως καταρράκτης.
Η χημική σύνθεση του αερίου και του υγρού σταδίου εξαρτάται από διάφορους παράγοντες. Η πραγματική απόδοση των πλαστικών και των ελαστικών είναι περίπου 75 %. Η τεχνολογία είναι κατάλληλη για τη διαχείριση των αποβλήτων, κυρίως για την οικολογική εξάλειψη των πλαστικών και ελαστικών εναποτιθέμενα στους σκουπιδότοπους ή στα ναυάγια αυτοκινήτων, τα οποία περιέχουν κατά μέσο όρο 2 % καουτσούκ, 9% πλαστικά, ελαστικά, μεταχειρισμένα λάδια και τελικά θραύσματα σιδήρου και χάλυβα, τα οποία δεν είναι επιθυμητές πρώτες ύλες των μεταλλουργικών επιχειρήσεων. Γενικά υπολογίζεται, ότι κάθε χρόνο στον πολιτικό και βιομηχανικό κόσμο θα πρέπει να απορρίπτονται 15 εκατομμύρια τόνοι μεταχειρισμένων ελαστικών, μόνον π.χ. η Τσεχική Δημοκρατία παράγει ετήσια 70.000 τόνους «νέα» μεταχειρισμένα ελαστικά και ο αριθμός αυτός αυξάνεται κάθε χρόνο κατά περίπου 4 %, όποτε η τεχνολογία μας από τους 10 τόνους των μεταχειρισμένων ελαστικών δημιουργεί 70 βαρέλια πετρελαίου.